RSS

czwartek, 28 czerwca 2012

"Złodziejski honor" Jeffrey Archer

Z waszyngtońskiego Muzeum Narodowego ginie bezcenny oryginał Deklaracji Niepodległości . Dokument święty dla wszystkich Amerykanów, pilnie strzeżony pod pancernymi szybami. Braku dokumentu nikt nie zauważa ani tłumy zwiedzających, ani pracownicy palcówki. Dlaczego ?
 Pod szybami kryje się doskonały falsyfikat. 
Kto ma oryginał?
Zleceniodawcą kradzieży był Saddam Husajn, który postanowił ośmieszyć prezydenta Clintona i wszystkich Amerykanów  ogłaszając światu, że jest w posiadaniu tak cennego i pilnie strzeżonego dokumentu, a następnie chce go spalić 4 lipca 1993 roku.
Czy mu się to uda? Czy zjednoczone siły wywiadów Mossadu i Stanów Zjednoczonych udaremnią ten niecny plan? 
Kim jest niepozorny profesor- wykładowca prawa konstytucyjnego na jednym z uniwersytetów i dlaczego  on właśnie znalazł się w centrum wydarzeń ? 
Misterny plan kradzieży wymagał wielu zabiegów i zatrudnienia wysoko wykwalifikowanych "specjalistów" będących na usługach mafii. Obserwujemy jak plan zostaje wprowadzony w życie. 
W drugiej części służby rządowe i wywiadowcze nie chcą dopuścić do skandalu i za wszelką cenę odebrać Husajnowi  dokument.
Akcja powieści przenosi się do Iraku. Tam nie jest zbyt wesoło, bo Irakijczycy dowiadują się o nieproszonej wizycie i są na nią przygotowani. Wiadomo gra toczy się nie tylko o dobro narodowe, ale przede wszystkim jest to walka na śmierć i życie. Kto pomoże Amerykanom w przeprowadzeniu misji i ucieczce z terenu wroga? Czy ten plan ma w ogóle jakiekolwiek szanse na realizację.? W końcu wszyscy wiemy jak wyglądało życie pod reżimowskimi rządami Husejna.
I ciagłe pytanie, które przewija się przez całą powieść : Gdzie jest oryginał Deklaracji ?
Nie mogę powiedzieć, że wciągnęła mnie ta powieść. Pierwsza część toczy się leniwie. Jest tam dużo nazwisk, szczegółów i szczególików i to mnie trochę zmęczyło i zniechęciło.
Druga część toczy się wartko i jest napisana bardzo zręcznie. Dynamiczne obrazy przesuwały mi się przed oczami, pastaci przestały być papierowe. W sumie czytałam tak długo, aż nie skończyłam.
Podsumowując : nie jest to najlepsza książka Archer'a. Czytałam lepsze.

Archer Jeffrey : Złodziejski honor. Warszawa : Wydaw. PRIMA, 1993, 394 s.

czwartek, 14 czerwca 2012

Lektura obowiązkowa ? dla blogerów


Kiedy Internet staje się narzędziem manipulacji i nadużyć…


Dla Sylwii ucieczką od problemów: chłopaka myślącego tylko o zabawie, szefa zalegającego z wypłatą, matki niemogącej sobie poradzić ze zdradą męża oraz tajemnicy ojca, jest założenie bloga.
Początkowo to tylko forma rozrywki, jednak z czasem blogowanie wciąga dziewczynę coraz bardziej, stając się prawdziwą obsesją.
Antidotum na kłopoty powoli staje się trucizną...

Nie miałam jeszcze okazji przeczytać, ale brzmi intrygująco.
A Wy już przeczytaliście ? 

środa, 13 czerwca 2012

"Najgorsza rzecz jaką zrobiła" Alice Kuipres

Ta powieść to pamiętnik nastolatki. Nie taki zwykły pamiętnik, jaki piszą dziewczyny w pewnym wieku  i na pewnym etapie dojrzewania. To pamiętnik terapeutyczny. Pisanie go miało pomóc Sophie poradzić sobie z emocjami, smutkiem, żałobą po śmierci siostry.
Po tragicznym i bezsensownym wydarzeniu, którego skutkiem była śmierć ukochanej Emily w domu rodzinnym zapanowała głęboka żałoba. Pozostały na świecie tylko dwie samotne istoty : Sophie i jej mama. 
Czasami jest tak, ze śmierć zbliża ludzi. Tu stało się inaczej. Każda z nich przeżywa tragedię na swój sposób i osobno. Sophie obwinia się o śmierć siostry, matka zamyka się w swoim bólu i mimo starań nie potrafi dotrzeć do młodszej córki. 
Sophie była z Emily w momencie jej śmierci. Wspomnienia, obrazy, przesuwają się jak w filmie. Pojawiają się i wywołują stan paniki, który dziewczynie nie pozwala normalnie funkcjonować.  Świat rozleciał się na drobne kawałki. Nic już nigdy nie będzie takie samo. Szkoła, koleżanki, sobotnie imprezy z przyjaciółmi, Sophie bierze w tym wszystkim udział, ale jakby tylko w połowie. Faktycznie jest sama w swojej rozpaczy i bólu. Do tego świata nie chce nikogo wpuścić, nawet matki.
To piękna proza o przeżywaniu żałoby, o próbie pogodzenia się ze stratą, o ogromnej tęsknocie za siostrą i wielkim pragnieniu by chociaż przez chwilę raz jeszcze ją zobaczyć.
To powieść o wrażliwości i kruchym poczuciu własnej wartości tak bardzo charakterystycznym w nastoletnim wieku.
Wreszcie to opowieść o tęsknocie za tym, co było dotychczas normale - miłość, spokój, doskonały kontakt z matką. 
Czy Sophie i jej mama znajda upragnione ukojenie bólu i odnajdą siebie nawzajem?
Czy naprawdę dla nich "nawet za chmurami kryje się czysty horyzont"

Poruszyła mnie bardzo ta powieść. Cieszy się ona dużym powodzeniem wśród uczennic, które odwiedzają "moją" bibliotekę. Jest taka prawdziwa w przekazaniu emocji, jakie targają młodymi ludźmi i to nie tylko w obliczu nieodwracalnego.
Polecam ją i córkom i mamom ( tatom również).

Zachęcam do przeczytania pierwszej powieści Alice Kuipres 


Kuipers Alice : Najgorsza rzecz, jaką zrobiła. Warszawa : Nasza Księgarnia, 2011, 234s.

poniedziałek, 11 czerwca 2012

"Królowa deszczu" Katherine Scholes

"Królowa deszczu" - tytuł tajemniczy, a jednocześnie romantyczny. Zaintrygowała mnie oczywiście okładka z baobabem w tle. 
Kate, bohaterkę powieści poznajemy w chwili, gdy jest już dorosłą, samodzielną kobietą. Wcześniej jednak Kate jest mała dziewczynką, która stoi na cmentarzu w Tanzanii nad trumnami swoich rodziców, którzy zostali bestialsko zamordowani. Od tego czasu dziewczynka przebywa w domu dziecka i jest pod stałą opieką misji.
Dorosła Kate wyrzuciła z pamięci tragiczne wydarzenia, nauczyła się sama dbać o siebie. Jest osoba rzeczową, pragmatyczną i praktyczną. Nie pozwala sobie na chwile słabości. Życie nauczyło ją bycia twardą. Wszystkie święta spędza na dyżurach pielęgniarskich w renomowanej prywatnej klinice medycznej, pozostały czas spędza pielęgnując swój ukochany ogródek przy domu w Australii, który otrzymała w spadku po rodzicach.
Dom sąsiaduje z innym zupełnie opuszczonym domem, w którym pewnego dnia pojawia się starsza kobieta o długich, siwych włosach. Sąsiadka jest osoba trochę ekscentryczną, uwielbia spędzać czas przy ognisku, świetnie posługuje się strzelbą i robi wyśmienita lemoniadę z limonki. Annah Mason bardzo stara się zbliżyć do Kate, momentami jest wręcz mecząca i zbyt ciekawska czym bardzo denerwuje młodą sąsiadkę.
Wszystko się zmienia, gdy pewnego dnia Katę znajduję ją nieprzytomna. Sprowadzenie karetki, jazda do szpitala i czuwanie przy łóżku chorej zbliża bardzo kobiety. Tym bardziej, że Kate dowiaduje się wielu rzeczy z przeszłości o swoich rodzicach, o ich pracy misyjnej w Afryce o tym jacy byli naprawdę. 
Annah jest główną bohaterka powieści, to jej życie, losy, poświęcenie i radość niesienia pomocy potrzebującym jest głównym wątkiem tej pięknej książki.
Annah, dziewczyna z bogatego australijskiego domu zachwyciła się listami ciotki - misjonarki. Któregoś dnia stwierdziła, że ona chce pójść w ślady nieżyjącej ciotki i porzuciła dobrobyt, bezpieczną rodzinę i wyjechała do Afryki do Tanganiki ( obecnej Tanzanii). Marzyła jej się placówka, w której swoją pracę misjonarską wykonywała ciotka Eliza, jednak biskup wysłał ją do Langali, placówki położonej niedaleko granicy z Ruandą. Prowadzili ją rodzice Kate.
Tak zaczyna się ta opowieść - spowiedź, która ma oczyścić Annah z zarzutów obwiniania ja o śmierć misjonarzy, a jednocześnie przywraca Katę utracone dzieciństwo. 
Podczas czytania wędrujemy z Annah przez Afrykę, obserwujemy jej przemianę z niepewnej i nieco zawstydzonej dziewczyny w silną, mocną kobietę, której los nie poskąpił przykrych i tragicznych wydarzeń, która mimo wszystko nie poddaje się w niesieniu pomocy innym. Jej życiowe i osobiste tragedie,jej miłość, przyjaźń z ludźmi Afryki, jej dylematy związane z wykorzystywaniem szamańskich środków medycznych a tym co nakazuje religia chrześcijańska to wszystko składa się na obraz kobiety niezłomnej w swej miłości do bliźniego i chęci niesienia pomocy potrzebującym.
Jest to również opowieść o Afryce. Jej piękno przyrody zachwyca,  przeraża natomiast historia, krwawe walki między plemionami w Rwandzie, prymitywne zwyczaje oskarżania o czary. Chociaż to ostanie uchroniło "Królową deszczu" przed okrutną śmiercią z rąk morderców rodziców Kate. 
Wiele jest w tej książce smutnych historii, jednak miłość i niezłomność głównej bohaterki w niesieniu pomocy za wszelką cenę powoduje, że czyta się ją z zapartym tchem i jest po prostu piękna.


Katherine Scholes -  australijska pisarka, urodzona w Tanzanii. Tam spędziła większość swojego dzieciństwa, w pamięci zachowując wspomnienia długich podróży Land Roverem do najdalszych zakątków regionu Dodoma, gdzie jej ojciec był misjonarzem-doktorem. Potem jej rodzina przeprowadziła się do Anglii następnie osiadła w Tasmanii, gdzie pisarka mieszka do dziś z mężem i dwoma synami.



 Scholes Katherine : Królowa deszczu. Warszawa : Świat książki, 2011, 525s.




sobota, 2 czerwca 2012

"Więzień nieba" Carlos Ruiz Zafon

Przepiękna, nastrojowa okładka, nazwisko ZAFON i nie mogłam się oprzeć. Odleciałam w przeszłość. Przypomniała mi się Barcelona z "Cienia wiatru", "Gra anioła" z diabolicznym nastrojem. Kupiłam książkę i czekałam na spokojniejszy czas w moim życiu, by całkowicie oddać się lekturze.
W zdumienie wprawiły mnie 4 strony różnych opinii na temat "Cienia wiatru" i "gry anioła". Nie podobało mi się to, bo to taki tani chwyt reklamowy. Przewertowałam te strony i przeniosłam się do Barcelony w 1957 roku. Ojciec i syn Sempere nadal prowadzą księgarnię, w której maja niesamowite książki, które czekają na swoich czytelników. Czasy są jednak ciężkie i mimo że zbliżają się święta Bożego Narodzenia ruch w księgarni jest niewielki. Właściciele mocno obawiają się o swoją egzystencję. Starszy pan Sempere postanawia iść z duchem czasu i przystroić witrynę sklepową elementami bożonarodzeniowymi.
Do księgarni wchodzi osobnik o mocno sfatygowanej posturze, nieprzyjemny, wręcz budzący lęk. Kupuje egzemplarz "Hrabiego Monte Christo", w który wpisuje dedykację dla Fermina Romero de Torres, wieloletniego przyjaciela i współpracownika panów Sempere, podpisując ją "13". Pyta jeszcze o jakiś klucz i wychodzi.
Daniel Sempere, które znamy z "Cienia wiatru" musi zmierzyć się z przeszłością nie tylko swoją , ale przede wszystkim Fermina, którego zna od lat, a jednak bardzo mało o nim wie. Fermin jest człowiekiem zagadkowym , by nie powiedzieć tajemniczym. Wiadomo, że z powodów tylko jemu znanych przyjął to nazwisko. Nigdy jednak nie posiadał tzw. udokumentowanej przeszłości, żadnej metryki urodzenia, dowodu osobistego itp. Fermin w najbliższej przyszłości chce się ożenić z ukochaną Bernardą. Przeszkadza mu jednak brak dokumentów, a do swojego prawdziwego nazwiska nie chce wracać.
Pojawienie się okropnego starucha w księgarni spowodowało wyjawienie prawdy o więziennej przeszłości Torresa. Autor przenosi czytelnika do 1939 roku, do okrutnego więzienia, gdzie naczelnikiem jest niejaki 
Maurice Valls, małostkowy człowieczek, chory z ambicji, by stać się światowej sławy pisarzem. Więźniem natomiast jest David Martin, którego twórczość ówczesne władze kazały spalić na stosach. Pojedyncze egzemplarze ocala u różnych osób, jednak  pisarz wtrącony do więzienia został skazany na zapomnienie. Martin zwany "Więźniem nieba" ma napisać książkę dla Vallsa, który ją opublikuje pod własnym nazwiskiem.
Trudne losy Fermina i Martina połączyły się w więzieniu, ale i łączą się z losami Daniela Sempere. W jaki sposób i jak to wpłynie na jego życie? Czy demony przeszłości zostaną pokonane i pójdą w zapomnienie?
Autor zapowiada, że to dopiero początek  tej historii ....

Zaczynając czytać tę powieść miałam w głowie "Cień wiatru" i "Grę anioła". Przeczytałam również "Marinę" i "Księcia mgły", który mi się średnio podobał. Była jednak w tych książkach magia, atmosfera i to coś, czego tutaj mi zabrakło. Barcelona jest już nie taka, nie widziałam jej przed oczyma czytając powieść. Fakt, że bohaterowie nie wędrują po niej tak często jak w poprzednich książkach. Nie potrafię określić czego mi brakuje, ale jednak brakuje. Mam nadzieje, że w dalszych częściach znajdę to coś, bo p[rzecież dalsze części będą, jak mówi autor.

Zafon Carlos Ruiz : Więzień nieba. Warszawa: Muza, 2012, 411s.